Vindu til ei ny tid for Hødd Fotball?

Medan dei i aldersbestemt fotball i klubben kosar seg med sesongens høgdepunkt Norway cup er det andre aktivtetar på Høddvollhuset. 1. juli opna det kjende overgongsvindauget for sommaren. Frå 1. juli til midnatt 31. august kan spelarar over heile verda skifte beite frå ein klubb til ein annan. Også vi i Hødd Fotball arbeider knallhardt for å forsterke laget og stallen medan vindauget er ope. Særskilt har hovudtrenar Sture og Harald med fleire jobba med eit mål for auge; å gjere tabelleiar i 2. div avd. 2 enno sterkare.

Sture Fladmark er ny mann på Høddvollhuset denne sesongen som heiltidstilsett hovudtrenar. Men han har også ein ny "skugge" i ein ny assistenttrenar, Lars Petter Rønnestad frå Moltu. Lars Petter er ein kjernekar som er lidenskapleg oppteken av fotball. Lars er no verdskjend som Luton-supporter med fast tilnamn i Vestlandsnytt der han konsekvent blir titulert "Luton"! Han kom til oss frå Brann der han har vore trenar for aldersbestemte lag. Familien flytta heimover og Lars hadde egentleg takka ja til å trene Åram/Vankam då Hødd kom på bana med tilbodet om å verte Sture Fladmark si høgre hand. Det skal seiast at Lars her ei stund var mellom barken og veden då han ei periode trente Åram/Vankam samstundes som han tok til som Høddassistent. Og i tillegg jobba han i eit lærarvikariat på Stokksund skule i Tjørvåg, og pendla til alt dette frå bustaden i Volda! For ein mann...

Fram mot påsketider vart det avgjort at Lars slutta som trenar for Åram/Vankam og han kunne då fokusere fullt på rolla i Hødd Fotball. Tilnærminga til fotball for Lars er at han er særs hardtarbeidande, han jobbar mykje med logistikk og ulike analyser som har vore verdifullt for oss så langt i år. Det seier seg også sjølv at han har kome inn i miljøet på ei flott måte, og eg trur han trivs som den berømte plomma.
Sidan vi no er omlag midt i det nemnte overgongsvindauget i fotballen kan eg også avsløre at Lars har vist seg som ein kjemperessurs for oss i Hødd også her. Han har grunna si store interesse for fotball, og med sin kunnskap og kontakter introdusert oss for marknader vi ikkje har vore i tidlegare. Dette har kulminert i at det har vore særs spanande tider for oss som har kunne fulgt dette spelet frå innsida. Dialogar med spelarar og klubbar på eit nivå vi ikkje har vore inne på tidlegare, uten at eg her kan avsløre noko meir konkret no.

Med trenarar i klubben har vore på "spiontokt" for å kartlegge spelarar samstundes som at det lokale næringslivet har stilt seg positive til å bidra, har gjort at for Hødd snakkar vi klart om å ta steg inn i ei ny tid som syner at klubben kan ha livets rett i ein toppfotball som stadig blir tøffare. For det kan eg også avsløre, og håpar at høddarar, supporterar og andre skjønar at det kostar meir i ressursar og jobb om Hødd skal bevare den statusen klubben har i norsk toppfotball som vi har hatt i fleire ti-år. Det betyr at det er ein stor og utfordrande jobb som må gjerast på fleire plan i klubben av mange som bryr seg sterkt om denne klubben. Om vi saman lukkast med dette vil vise seg etterkvart...

Attende til overgongsvindauget og styrking av Høddstallen. Eg skriv og lettar litt på sløret berre for å syne for supporterar som ikkje har tolmod nok, at ting er på gong. Det er ikkje det same som at klubben for fulltreff med desse initiativa, men vi har i allefall tenkt nytt og arbeida hardt for utvikle klubben og forsterke stallen!
Når det er sagt så må det seiast at spelet med å få nye spelarar til klubben ikkje er like enkel som nokre vil ha det til eller igjen andre trur. Det kan synest som om enkelte trur dette er gjort på 1-2-3, men det er eit puslespel som skal gå opp som altfor ofte tek altfor lang tid også for oss som står planta med beina opp i det. Det som ein kveld ser ut som vi har lukkast med og berre formalitetane står igjen, så er det ofte brått snudd over natta! Og dermed må ein i beste fall starte på nytt igjen eller i verste fall skrinlegge planen etter mykje hardt arbeid.
Samstundes så må nok supporterar innsjå at det ikkje er lett å trekkje til seg spelarar frå t.d Austlandet hit til Ulsteinvik. Sjølv om vi synest det sjøl, så er det nok ikkje verdas navle! :)
Spelarar vi ønskjer har ofte god lønn også som må matchast eller det må lagast opplegg for. Vi kjem ikkje langt med "Du får nokre 10 000-kroner i året og må jobbe fulltid på Odim eller Rolls ved sidan av å spele fotball for Hødd"! Det seier seg sjølv at vi då ikkje stiller i første rekkje for spelarar som er vane med "kun" vere fotballspelarar på heiltid.

Det er ein drøy månad igjen av vinduet for overgongar. Kanskje ender vi opp med null og niks, men kanskje skyt vi gullfuglen (Kanskje ei dårleg samanlikning - å skyte gullfuglen (til klubben), men kanskje vi treff blink då! hehe...). Samstundes så lyt folk smøre seg med tolmod. Når det er rett kjem klubben med opplysningar, men ein må også skjøne at Hødd også vil halde sine kort tett til brystet. Det er ikkje noko poeng å røpe noko til eventuelle konkurrentar... Uansett så vil vi arbeide knallhardt for at Hødd skal stå så godt rusta i kampen om opprykk som overhode råd er. Vi har prøvd nye vinklingar og arbeida breiare og dermed søkt å gi klubben fleire bein å stå på. I kva grad vi lukkast, ja det gjenstår å sjå...

Tour de Dop

Sist gong så tok eg meg føre det som har vore sommarens høgdepunkt for meg i fleire år, Tour de France. Ein kan ikkje klage på dramatikk av årets utgåve heller! Men dessverre for the wrong reasons. Vår gamle fæle onkel vi håpte ikkje skulle kome på besøk kom likevel. Hysteriet og skandalene rundt sykkel og doping har vore hovudrolleaktørar siste dagane.

Det nye og vanskelege har vore dette med Michael Rasmussen og meldeplikt. Vi har høyrt om dette tidlegare også, men då har det vore "fasit" på greiene. Nokon har synda og det har fått konsekvensar. Det har vore meir som ein notis under sportsseksjonen i avisa. Med Rasmussen har det vore så mykje styr! Først og fremst har han støya sjølv og ikkje skjøna problemet med at ein idrettsutøvar må seie frå kvar ein er til ei kvar tid. Dette var før det heile starta. Rasmussen kom etterkvart i gul-trøya og då fann ein ut ein måtte skru volumet enda opp eit hakk! Det var meldt frå Danmark at MR i mai hadde "gone missing" og at han hadde fått desse advarslane. Unødvendig! Korfor kome med dette når MR leia Tour'en? Dei ansvarlege skulle delt denne informasjonen med MR sitt lag Rabobank og Tour-arrangøren før konkurransa starta! Då hadde dette ikkje fått like stor merksemd og skandala i dette omfanget hadde vore unngått, og dermed mindre skade for sykkelsporten.
MR hadde visstnok vore hjå svigers i Mexico då han var sakna. Jaja, det var ein advarsel då og dette var ikkje bra. Det var i det heile mistenkjeleg får så tett opp mot Tour'en kunne han hatt høve til å... ja, du veit.
Akkurat i det det såg ut som om Rasmussen hadde mest sannsynleg avgjort Tour'en i sin favør, tok farsa ei ny vending. Då han etter eige utsegn var i Mexico (ja, hos svigers veit du) vart han visst observert i Italia. Dette tyda på juks, fanteri og løgn! Rabobank sparka Rasmussen ut av Tour'en og vekk frå ei gjeven siger...
Sjelden har vel det kjende uttrykket til den animerte hobbyfilosof Solan Gundersen "Her er det no' muffens!" vore meir treffande! Nokon veit meir enn dei vil dele med offentlegheita, men det kjem vel fram etterkvart...

Laurdag var det revansje. Vinokourov viste fram tempo-dugleiken sin i suveren stil. Var dårleg ver den dagen. Hushovd luffa gjennom løypa i høljeregn. Cancellara, Gusev, Klöden og fleire andre var i asfalten. Men Astana-kaptein og min gamle helt Alexandre Vinokourov fossa gjennom tørka regna til beste tid i suveren stil, og for ein revansje etter at var under kjellaretasjen i fjelletappa dagen før!
Dette var tangering av restitusjonsrekorden. Dette hadde vi sett før. Ikkje lenge sidan heller, cirka året i førevegen.

Floyd Landis.

Den avskilta Tour-vinnaren for 2006. Før Tour'en i fjor var Landis ein av favorittane. Han hadde vore ein av sersjantane til Lance the legend. Han visste kva dette handla om. Han skulle no ta over trona etter Armstrong. Sjølv TV2-ekspert Kaggestad heldt ein knapp på Floyd.
Tour de France og særskilt dei avgjerande fjelletappene er eit spel! Det er som blinkeleiken, favorittane sit (og syklar) og passar på kvarandre. Kven blinkar først? Der på ei fjelletappe "blinka" storfavoritt Floyd Landis først! Han måtte sleppe dei andre utfordrarane. Han var brått tom for krefter og tida gjekk brått rasande fort og hadde han vore boksar, ja då var dette nær knockout.

Dagen etter stod Floyd Landis opp frå dei daude. Og i noko (som i etterkant viste seg) idrettsverda ikkje hadde sett sidan Johan Mühlegg sine "glansdagar" tok Landis i ein kraftantrengelse av dei sjeldne igjen det tapte frå dagen før. Men i etterkant viste det seg han hadde juksa og han vann ikkje Tour de France 2006 likevel. Eller gjorde han det? Dei kranglar enno....

Samanlikniga Vinokourov og Landis. Begge var favorittar, kanskje den største. Begge var arveprinsar og skulle ta over hegemoniet. For begge var det no eller aldri. Både Landis og Vino tapte mykje tid til konkurrentane og var tappa for krefter. Dagen etter dei framstod som utslitne og utslagne stod begge fram som unikt god trente syklistar, ja eit knepp vassare enn dei andre. I begge desse tilfella (+Mühlegg) må vi ikkje vere naive, når noko ser ut til å vere for godt til å vere sant. Når ein sportsmann overgår fysikken og er i superform etter å ha slete seg heilt totalt ut. Då er det lov å tenkje doping...

Kvifor?
Det er umogleg for oss å setje oss i situasjonen til Landis og Vinokourov og kvifor gjorde dei som dei gjorde. Doping og sykkelsporten si felles historie gjer at syklistar er dei idrettsutøvarane som det blir mest fokus på. Sjansen for å bli teken er altså stor om du juksar. Likevel, kvifor? Kvifor gamble på noko du har oddsa i mot deg på.

Ordet som dukkar opp hjå meg er; desperasjon!

For begge karane hadde eit år med treningsarbeid vore retta mot eit mål og eit fokus: Tour de France og den gule vinnartrøya. Armstrong hadde lagt opp og mot slutten av ei karriere opna høve seg som den beste sjansen dei hadde hatt. Vinokourov sa sågar før årets utgåve "no eller aldri". Det blir aldri!
Etter fjelletappa der dei tapte mykje tid til konkurrentane, må fortvilinga vore sterk. Og fortvilinga kan etterkvart gått over i desperasjon. Og desperate situasjonar fordrar ofte desperate handlingar. For meg å setje meg inn i situasjonen til Landis og Vinokourov er dette mi beste forklaring. I si fortviling og desperasjon for å kompensere tap har dei dopa seg for å ta igjen det tapte.

Svik.

Heldigvis for sporten er det utstrekt testing. Derfor vert dei som juksar tekne. Av og til er det ein hestekur som trengst for å bli frisk. Dette er sykkelsporten i gjennom no. Er det noko sporten og dei involverte har lært dei siste to utgåvene er det at juksarane blir tekne, avskilte og kasta ut i skam. Enten en er kong Salomo eller Jørgen Hattemakar.

Gler meg til neste års høgdepunkt Tour de France! Dramaturgien, dei uforutsette hendingane, knivinga i spurtane, dei uungåelege veltane, norske etappesigrar, Hushovd, Arvesen og kanskje til og med Boasson Hagen...

Tommy, når skal vi leige oss bobil?!?! :)

Sommarens høgdepunkt

Så langt har vi Sunnmøringar hatt ein monster-sommar! Det er i store periodar vore kalasver, mykje sol og god varme. Det må vel seiast at eit regntungt austland også har forsterka og gjort at vi har nytt sommardagane enno meir.

Eg har jubileum. 10 år har eg no jobba som lærar/rektor i Herøy kommune (Det vart forresten ikkje jobb-byte denne sommaren heller, i allefall ikkje per dato). Tida har gått lynande fort og eg har snart alderen for midtlivskrisa. Gler meg til den kjem, men noko Porsche eller motorsykkel trur eg ikkje det blir. Tek heller ein medisin-tur til Liverpool og reparerer der... Den tid, den sorg!

Vi er no igong med sommarens store høgdepunkt, Tour de France. Eller Thor de France som vi Hushovd-tilhengjarar seier! Eg har etterkvart innsett at heldigvis er det fleire enn meg som er sjukt oppteken av dette arrangementet. Tidlig i leiken var det Sverre og eg, men siste åra er det Tommy og eg av kompisane som diskuterer mest etappenes hendingar. Men med Hushovd sin suksess har fleire nordmenn (også av lokal type) fått augene opp for Tour'en og dens dramaturgi. Fleire på Hødd er interesserte og i fjor måtte eg rapportere til Hovel og Gars om korleis det gjekk medan vi trente, og faktisk medan vi varma opp til ein heimekamp.

Eg hugsar ikkje korleis eg fatta interesse for Tour'en, men Lance Armstrong og eg går "way back" - det var då han braut igjennom eg byrja å følgje med. Det må sjølvsagt også ha noko med TV-dekninga å gjere. Teorien min om korleis eg fatta interesse for dette, som er mykje meir enn eit sykkelløp, har noko med arbeidskarriera mi å gjere:
Eg byrja å jobbe i Herøy i '97, og første sommarferien eg fekk var då året etter i 1998. Dei andre sommarane jobba eg her og der, sommerjobb for ein fattig student var eit must. 1998 var første året Lance vann, og når eg fekk sommarferie så var det vel ikkje så mykje å gjere på. Sommarveret var sikkert ikkje det beste, i motsetnad til no i sommar. Derfor reknar eg det som svært sannsynleg at eg sat inne framføre fjernsynet. Og då vart det nok til at, medan det hølja ned ute, fulgte eg sendingane frå Frankrike. Sidan har det berre balla på seg (både for meg og andre), trur eg...

Men i dag er det tredje etappe av årets utgåve av Tour'en (eller Thor'en). Oksen frå Grimstad vart andremann i sprinten igår og forma er god altså. Også dagens etappe er spådd å bli ei etappe for sprinterane. Så eg reknar med det er Tour-fans landet rundt som håpar på Hushovd idag. Eg har fått beskjed av ein ferierande bekjent, Kristian om å halde han oppdatert under dagens etappe. Og ute høljar det ned....