Snille gutter vinner ikke!

Endlig er Premier League sesongen igong. Det er like kjedeleg kvar gong ein sesong er over og for å sitere the great Bill Shankly, som ein gong var spurt kva han mislikte mest med fotball. "The period between seasons". Men no er morroa igong igjen!

Det small på Anfield igår, dei som trudde tidlegare på dag at det var på The City of Manchester Stadium det small høgast tok feil. Men respekt å melde vart dette berre ein kinaputt til samanlikning, røyk uten ild. Vi Kopites likar å ikkje høyre om bomber som smell på Anfield, det assosierast med tap. Ikkje denne gongen, sjølv om det kanskje er slik vi føler det.

Vi vart ROBbed in STYLES! For å vere engelsk i tabloiden. Dommar Rob Styles kom i fokus for alle dei feile årsakene. Gav bort det som nok for også nøytrale tilskodarar var tidenes billigaste straffespark, delte ut gule kort i hytt og pine og sågar til Essien. Moaninho har enno ikkje fått brillene sine, så han var nok den einaste som var samd med Styles. Men det høver til programerklaringa til den mannen, det er Chelsea mot resten av verda. Bu-hu..

Overskrifta har eg igjen lånt frå Åge Hareide. Den stammar frå tida då han var MFK-trenar. Fotball er eit spel for mannfolk seiest det - damene for ha meg unnskylt. Den diskusjonen er ein annan skål. For menn altså, ikkje gutar. I allefall ikkje på dette nivået. Forresten, kreditt til Micah Richards og Kasper Schmeichel. Unnkarar som gå foran i Man City som er på tabelltopp etter 3 runder og laget har heller ikkje blitt scora på enda. Carlos Tevez gremmar seg nok enno.

Liten digresjon der. I etterspelet av kampen vår mot Chelsea igår, så registrerer eg at våre gutter har kasta seg på bølgen med å prate med dommeren. Gløym diving og skodespel for etter mitt syn er det dette som er den største utfordringar til dommarane på toppnivå. I Premier League har vi sett det lenge. Dei laga som vinn tittelen ved sesongslutt har ikkje vunne den uten å ha vore flinke å påvirke dommarane. Det er min påstand! Kampane igjennom går dei å pratar med dommarane for å påvirke, i alle typer situasjonar, offensivt og defensivt om ein kan bruke dei termane i denne samanhengen. Eg er overtydd om at i løpet av ein kamp og ikkje minst ein heil sesong tener laga på dette. Dei får det frisparket, kortet på motstandaren, "sjå kor stygg han var der", "eg gjorde det ikkje med vilje", "det var min første forseelse" og ikkje minst lag får straffer dei ikkje skulle hatt som den vi såg igår. Mesterane er ikkje dei snillaste i klassen her. Vi har sett Arsenal med Tony Adams og Patrick Vieira i spissen, Man Utd hadde Roy Keane som sin general og siste sesongane har John Terry og Fat Frank Lampard teke stafettpinnen vidare for Chelsea. Fair play? Gløym det! Å vinner er alt, og snille gutter vinner ikke!

Etter mitt syn byrjar no Liverpool å få ein stall som kan konkurrere. Premier League er så tett og så jamn at det gjeld å ha marginane og flaksa på sin side gjennom ein lang og hard sesong. Derfor er dette virkemiddelet, å søkje å påvirke dommaren i kvar ein kamp kanskje det viktigaste for å vinne gullet. Stevie G. og Carra har til tider prøvd for oss i Liverpool, men dei har ikkje vore standhaftige nok! Kanskje vi såg ei endring igår her? Håper det, for gjer motstandarane det må våre spelarar også gjere det. Whatever it takes, heiter det i amerikanske idrett. Og banna bein!

Slik har fotballen blitt, ikkje gode omdømer for den oppveksande slekt dessverre. Og nett derfor er dette, å påverke dommarane verre enn skodespelarar på fotballbana. Topplaga har desse også, Ronaldo, Drogba, Robben og kanskje Torres også? Veit ikkje, vi får sjå. But whatever it takes, son. Whatever it takes. For som Bill Shankly også sa: "First is first, second is nowhere!"

Og med Shanks sine "visdomsord" i øyra: Eg har ikkje nemnt noko om trenarane si rolle i dette spelet...